Eindelijk was het dan zover. Na een maand vol afspraken, bezoekjes, de laatste klussen, bootschappen en boodschappen, nu tijd om het ruime sop te kiezen. Zaterdagmiddag 26 juni voeren we om 13 uur de haven van Scheveningen uit, eindelijk richting zee. Ineens gejoel op de hoge kade…. staat Maud daar te zwaaien, samen met Bouli, Linn en Skippy, wat leuk!!!! Zo bijzonder om uitgezwaaid te worden door mijn lieve nicht en familie, met als extra beloning ook nog een paar mooie vertrekfoto’s!!
Tjonge, dat voelt goed, eindelijk echt op weg! Laatste blik achterom op Scheveningen, en daarna blik richting heiige horizon. Als vanzelf trimmen we de zeilen, zo gaat ie lekker. Nu tijd voor een broodje. Jeee, het moet nog even landen. We zijn dus echt vertrokken!
Ik kan alleen maar zeggen: we waren eraan toe! We begrijpen het zelf ook niet zo goed waarom, maar de afgelopen maand is ons zwaar gevallen. Ik was weliswaar klaar met m’n werk, maar ik had het gevoel het lange tijd niet zo druk te hebben gehad als na mijn laatste werkdag. Eerst moest het huis leeg ivm verhuur, daarna twee weken vol met bezoekjes door heel het land. Heel fijn om iedereen persoonlijk te spreken en gedag te zeggen, maar ook intensief. We waren er door de corona-restricties ook niet meer aan gewend, zoveel sociale contacten. Tussendoor orde scheppen in de chaos aan boord, waar overal dozen en tassen met spullen stonden, die nog ergens een plek moesten krijgen. We voelden ons een beetje ontheemd, nog niet thuis op eigen schip. Dat gevoel in combinatie met de drukte, gaf ons beiden een wat zwaarmoedig gevoel; we misten onze gebruikelijke energie, we waren wat op zoek naar de zin van het leven. Ik wist dat het goed zou komen zodra we los zouden gooien, en inderdaad, binnen een uur na vertrek zei Pieter het al: lief, dit is goed zo!
Met heerlijk windje van achteren op een rustige zee voeren we zuidwaarts, door de Maasmonding, richting Belgische kust. Zonder problemen langs de shippinglanes en zo de nacht in, in de verte enorme windmolenparken langs de Belgische kust. In 1 ruk zijn we doorgeven naar Boulogne-sur-mer, Normandië, waar we 29 uur na vertrek aankwamen. Nog geen vijf minuten na aanmeren begon het zwaar te regenen, wat die avond niet meer is opgehouden: precies op tijd binnenboord 🙂
Terwijl de regen gezellig op de kuiptent roffelde, hebben we in alle rust een stapel tijdschriften zitten lezen, iets waar we al 6 weken niet meer aan toe waren gekomen. Zo, dat voelde lekker. Dit is nou precies de rust waar ik behoefte aan heb. Even landen, even aarden, even niet meer zoveel moeten. Gewoon zijn en genieten!
Dat is vandaag prima gelukt. Eerst als een blok 10 uur lang geslapen. Vanochtend nog gezellige regen en leestijd, en vanmiddag geluncht in lokaal visrestaurant met aansluitend een prachtige wandeling door het landschap hier. We zijn vertrokken, en gearriveerd in een nieuw leven. We hebben er zin in!
Onze favoriete setup met uitgeboomde fok en werkfok strak aan lei 
Zelfs urenlang de gennaken erbij gehad 
Talloze schepen voor anker op zee 
Eerste landenvlaggetje wat we hijsen 
Aankomstfoto, uiteraard met serieuze bubbels
van Myrna en Erik Jan erbij!!
Zalig verse vis eten in Boulogne 
Strandwandeling