Ruim drie weken zijn we er gebleven, aan een mooring voor Kralendijk, Bonaire, een Nederlandse gemeente. Overal kun je Nederlands spreken, er is zelfs een Jumbo en een Albert Heijn (al heten ze anders, maar de producten en de uitstraling is precies zoals de betreffende supermarkten in NL). Je betaalt alleen met Amerikaanse Dollars en je Nederlandse telefoonkaart werkt hier niet, wat we vreemd vinden. De lobby van de lokale telecom-providers is blijkbaar groot, want ook Starlink-ontvangst rond het eiland is geblokkeerd. Wil je toch internet gebruiken, dan moet je een lokaal sim-kaartje kopen of wifi gebruiken van 1 van de vele restaurants of ijssalons op het eiland.
Dus drie weken in het paradijs. Zo voelt het echt. We liggen rustig wiegend aan de mooring op nog geen 50 meter van de kant vandaan. De baai is goed beschut, daarom is er weinig deining. Om de boot het mooiste blauwe water wat we kennen. We liggen precies boven de drop-off van het rif; voor onze boot witte zandbodem waarboven het leuk snorkelen is, en achter de boot de steile wand vol koraal en zeeleven.
We zwemmen dagelijks, snorkelen veel en hebben in die weken 10 duiken gemaakt. Steeds met z’n tweetjes, vanaf de boot, die we steeds op een andere plek neerlegden. Overal rond Bonaire en klein Bonaire zijn duikboeitjes waar je aan mag vastknopen. Vanaf die plek kun je je duik maken. Elke plek heeft z’n eigen karakter. En we vonden het gaaf! Ook wel schrikken hoeveel het koraal toch weer heeft ingeleverd in die laatste tien jaar. Het water is dan ook duidelijk warmer geworden. Waar we in 2014 steeds 24 graden logden op onze duikhorloges en Pieter een 5 mm neopreen volledig duikpak nodig had om het niet koud te hebben, meten we nu 26-27 graden en duikt Pieter in een shorty. Tja, en die temperatuurstijging heeft gevolgen, die we duidelijk waarnemen. Ook maken we twee nachtduiken, wat we erg stoer van onszelf vinden. Vooral de laatste was bijzonder, omdat we, vier dagen na volle maan, het verschijnsel “ostracods” konden waarnemen, iets waar Meriam en Paul ons op wezen. Zo bijzonder!! Circa 40 minuten nadat de zon is ondergegaan en het stikdonker is geworden, komt het koraal tot leven. We hangen op 8 meter diepte rustig te wachten in volledige duisternis. Overal om ons heen zien we ineens lichtjes ontbranden, fluoriserende plekjes op het wuivend koraal. Het lijkt alsof een kabouterdorp langzaam tot leven komt en overal in de huisjes licht wordt ontstoken en de schoorsteentjes gaan roken, want overal om ons heen zien we groene flonkeringen langzaam omhoog spiralen. Feeëriek, echt een feestje om hier getuige van te zijn!
Terwijl we de dagen doorbrengen met klussen, uitjes, gezellige avonden samen met de crew van Ocean Deva en ijsjes eten bij onze vaste ijstent Gios, tellen we af naar de komst van Margot. Jammer genoeg ligt Pieter bijna 4 dagen eraf met buikgriep, maar net voordat Margot aan boord komt is hij weer beter.
Het is heel leuk om een kleine week een gast aan boord te hebben. Margot geniet met volle teugen en is heel makkelijk in de omgang. Ze laat zich lekker verwennen en blijkt beter belastbaar dan we hadden gedacht, hartstikke fijn voor ons allemaal. We hebben een paar bootdagen en een paar dagen waarop we met een huurauto het eiland verkennen. Hotsebotsend door het nationaal park met onze 4×4 huurauto, een deel in de stromende regen. Maar ook mooie zonsondergangen zien en in elk geval genoeg flamingo’s om er weer een tijdje tegen te kunnen 🙂
De laatste dag dat Margot er nog is, merken we allebei dat we in de vertrekmodus komen. Er moet nog van alles worden geregeld voordat we kunnen vertrekken. De gasfles moet nog worden gevuld, evenals de Sodastream patronen. Hier kan dat nog makkelijk, maar geen idee hoe dat in de komende maanden zal zijn. Er worden veel boodschappen in huis gehaald, Bonaire is namelijk veel goedkoper dan Curaçao. Er moeten nog wat kadootjes komen, wat verse tonijn gekocht en iets lekkers bij de bakker. We zijn er de laatste twee dagen maar druk mee. Maar aan elk to-do lijstje komt een eind, en vanochtend zijn we vertrokken van deze prachtige plek, dag dushi Bonaire, grote kans dat we hier niet meer terugkomen.
We hebben een prachtige zeildag, zonovergoten en een lekkere bakstag wind. De boot doet het prima met onze voordewindse set-up, nu al zin in de 4 á 5 daagse tocht naar Jamaica in februari!!
Maar eerst nog wat andere avonturen. Inmiddels liggen we weer in de marina van Curaçao, zijn alweer netjes ingeklaard. Overmorgen vliegen we naar Nederland voor familiebezoek, een weekje wintersport en…. voor het vieren van mijn vijftigste verjaardag, samen met een groep dierbare vrienden. We hebben er zin in!!!
