2 februari Hoera, vandaag ben ik vijftig jaar oud geworden! Wat leuk om dat thuis in eigen land te vieren. Net een gezellige verjaarsbrunch gehad bij mn moeder en nu op weg naar Den Haag voor een feest met vrienden, zin in!!! En morgen….weer terug naar de boot✈️
4 februari Ik tintel nog steeds helemaal na. Wat heb ik mijn vijftigste verjaardag op een geweldige manier kunnen vieren, samen met ruim veertig vrienden op een mooie locatie in Den Haag, wat een rijkdom! En met een prachtig intiem optreden met muziek van Jacques Brel. Een dag om nooit meer te vergeten🥰
6 februari Na een lange reis via Aruba kwamen we in het donker aan op Curaçao waar de huurauto keurig klaarstond op de airport met sleutels en geld voor het parkeerkaartje gewoon op de bestuurdersstoel. Half tien waren we weer aan boord, half elf gingen we slapen en om 7 uur stonden we op, hopla, meteen in het ritme van deze plek op aarde. 29 graden, beter te hebben dan destijds in december toen het kwik ruim boven de dertig kwam.
Ik hijs Pieter de mast in waar hij de windmeter monteert, een van de belangrijkste dingen voor vertrek. Dan rijden we naar Margot, die nog op het eiland is en ‘s avonds naar huis vliegt na vier weken vakantie. Gezellig samen geluncht en haar uitgezwaaid. Toen nog even naar de indrukwekkende boca’s aan de noordzijde van het eiland. En steeds weer komen de gesprekken terug om m’n feestje, wat hebben we daar allebei intens van genoten, omringd door zoveel dierbare vrienden🥰.
Woensdag de laatste klussen, wasje draaien, boodschappen doen en koken voor onderweg. ‘s Avonds wordt er saoto-soep besteld met veel crews die in de marina liggen, dus nog even gezelligheid. M’n vriendin Friede zou deze soep hebben goedgekeurd, en haar lat ligt hoog😉 En vandaag, donderdag 6 februari om 8 uur ‘s ochtends varen we uit, uitgezwaaid door een deel van de crew van Pleiterik. Dag Curaçao! Wij gaan op weg naar Jamaica. Het zal wel een pittige tocht worden, met windsnelheden tussen de 20-25 knopen en golven van 2-3 meter, maar wel een ruime koers. We hopen zondagavond aan te komen, op tijd om Mieke, Pieters zus, aan boord te verwelkomen die dinsdag aan zal komen. We hebben starlink aan boord en proberen elke dag een update te plaatsen. Nu lekker aan het zeilen langs de kust van Curaçao, vislijn hangt uit. Kom maar op met die tonijn, de pokebowl staat klaar 😊
We hebben Curaçao alweer een aantal uren geleden achter ons gelaten. Rond 17 uur gaat het visalarm, beet! Terwijl Pieter de snelheid uit de boot haalt, ga ik aan het werk met de hengel. Langzaam binnenhalen en de vis lekker laten vermoeien. Uiteindelijk lukt het ons een mooie mahi-mahi te landen, een mannetje waar we zeker 3 kilo aan filets vanaf snijden! De buit is binnen, de hengel mag in stand-by modus.
7 februari Als een speer
Serious seasailing! We zijn onderweg van Curaçao naar Jamaica. Flinke wind tot 30 knopen en golven tot bijna drie meter, dit wisten we bij vertrek. Was wel lang geleden dat we dergelijke omstandigheden hadden, maar we kunnen het blijkbaar nog☺️. De boot is in z’n element. Maar we moeten ons wel flink schrapzetten. We hebben weinig zeil op, een werkfok en derde rif in het grootzeil. Af en toe loeft het schip op door een golf en hellen we flink naar bakboord. Maar we hebben het wat comfortabeler gemaakt door de kuiptent op te zetten met het stuurboord-zijpaneel erin geritst. Als er een grote golf tegen de zijkant klapt, houdt dit de zoute regen uit de kuip en blijft ons leefgedeelte behoorlijk droog. ‘s Nachts lijken de golven nog grimmiger en klinkt het geraas van het water rond de boot harder dan overdag. Vannacht ging de maan rond 3 uur onder en was er zo’n prachtige sterrenhemel met het Zuiderkruis boven me. Het zog lichtte op door de zeevonk. Een mooi muziekje van Loreena McKennith in m’n oor, kopje groene senchathee erbij en dan ook nog een vallende ster, tja, dan ben ik ontroerd en vind het zó gaaf dit mee te maken, omringd door de elementen in z’n puurste vorm.
8 februari Wonden likken
Waar het de eerste 24 uur goed te doen was, werd het daarna flink ruiger op zee. Het was een kwestie van goed vasthouden, want de boot maakte flinke zwiepers. Pieter viel in de kombuis door zo’n onverwachte beweging, gelukkig zonder letsel. We hebben een enorme meegaande stroom van wel 2 knopen, waardoor we de eerste 24 uur 206 zeemijlen aflegden en het etmaal erna 198 zeemijl, ongekend hoge dagafstanden dankzij die stroom mee. We naderen dan ook rap ons doel, nu nog zo’n 100 mijl te gaan.
Maar niet alles gaat goed aan boord. We slepen het joonlicht achter ons aan, wat vol water blijkt te staan en het niet meer doet. We verliezen bijna 1 van de reddingsmiddelen doordat het klittenband heeft losgelaten. Maar dit zijn slechts kleine dingetjes….. Door de kuiptent met zijpaneel hebben we een onterecht gevoel van veiligheid. Daardoor wordt het raampje van de hondenkooi opengezet voor wat frisse lucht. Om half vier ‘s nachts breekt er een golf over het achterschip en het water stroomt met kracht onder de zijflap door, de kuip in en hop, door het raampje rechtstreeks de slaapcabine in. Jeetje Mina, was het 5, 10 of 20 liter zout water? Geen idee, maar ineens lig ik in een zeiknat zout bed, alle kussentjes, lakens en matrassen zijn nat. Door die klap vliegt tot overmaat van ramp de nog losliggende starlink-antenne door het luik naar beneden met vier beschadigingen aan het hout als gevolg. We hebben hem nog niet durven opstarten, geen idee of de patiënt nog leeft. Hij heeft in elk geval schade en is niet meer waterdicht.
‘s Ochtends staat Pieter water te koken op het gasfornuis, we blijken een lage accuspanning te hebben. Twee van de zes zonnepanelen blijken niet te laden en dat is op een stampend schip niet snel te fixen. Dan de Watt&Sea maar te water, onze hydrogenerator. Na een uurtje blijkt dat deze helemaal geen stroom levert. Pieter pielt wat met de zekeringen, en gelukkig, zowel de zonnepanelen als de Watt&Sea laden weer. Bij daglicht is de ellende van de nacht iets makkelijker te overzien, maar we zijn er allebei moe van.
Nu zijn we nog steeds aan het zeilen bij serieuze golven en wind rond de 26 knopen, maar volgens de verwachtingen gaat de wind in de namiddag afnemen en volgt er wrsch een rustige nacht, ideaal om tussen de zandbanken voor de Jamaicaanse kust door te varen. Zondag in de loop van de dag verwachten we aan te komen. Eerst maar het anker uit in een mooi beschutte baai om een beetje bij te komen van deze “wild ride”.
9 februari Land in zicht.
Pas tegen 19 uur gisterenavond nam de wind af en werden de golven rustiger. Hierdoor werd het leven aan boord makkelijk en sliep degene die vrij van wacht was beter. Grootste drama van deze nacht: Monique zag ineens een grote kakkerlak lopen door de kuip! Hij was haar te vlug af, nu staat de spuitbus klaar. Laat je nog maar een keer zien, vies beest! En nou maar hopen dat het een eenling is die is komen aanvliegen🤞🏻🤞🏻 Het is de tweede kakkerlak die we aan boord hebben in de afgelopen 3 jaar tijd, daar willen we het graag bij houden.
We zeilden zonder problemen tussen de zandbanken door en kregen tegen 8 uur land in zicht. Dat vieren we met een schippers-ontbijt! Heerlijke uurtjes varen zo langs de kust van Jamaica. We zien een groen, bergachtig eiland, de Blue Mountains al van verre zichtbaar met z’n hoogste punt boven de 2000 meter. Ondertussen genieten we van een lekkere poisson cru als lunch. Om 15 uur voeren we de baai naast de marina van Port Antonio binnen waar we inmiddels lekker voor anker liggen. Veilig aangekomen na een pittige tocht van 3,5 dag en weer wat lessons learned. Nu lekker bijslapen en morgen inklaren.
11 februari Port Antonio
Na een heerlijke nacht achter eigen anker (de eerste keer dit seizoen!) voeren we maandag rond 10 uur de fraai beschutte marina binnen. We kregen een mooie ligplek toegewezen en de staf hielp met aanleggen. Meteen een dik pak papier in onze handen, of we die formulieren allemaal wilden invullen. Oef! Om 11 uur kwam de quarantaine-man voor health-clearance. En een half uur laten kwamen de mannen van immigrations en customs samen aan boord, ik was nog niet eens klaar met al het papierwerk. Maar zij namen de tijd, schreven alles nog een keer over op hun eigen formulieren om alles daarna in hun geaircode bus in de pc te kloppen….. Ze werden zichtbaar blij toen Pieter zei dat we ook een bootstempel hadden. Wow, of we even elk velletje van een stempel wilden voorzien👊🏻🤩, jeetje, het doet ons echt aan Indonesië denken hier, hahaha, ook zo bizar veel papierwerk en de stempel was het allerbelangrijkst! Raimond, bedankt voor het ontwerpen ervan!! Meevaller: voor de cruisingpermit hoeven we niet naar de hoofdstad Kingston, maar kunnen we gewoon online aanvragen. 2 uurtjes later hebben we het document al in onze inbox👍🏻 Zo, de formaliteiten zijn geregeld. Dan aan de slag, alles ontzilten, afspuiten, matrassen naar buiten. Twee wassen gedraaid. Zelf even lekker douchen, heerlijk. Er is hier zelfs een zwembadje! In de namiddag lopen we door het stadje op zoek naar een autoverhuurbedrijf. Het doet heel ontspannen aan. Veel volk op straat, allemaal locals. Overal fruit-en groentekraampjes en overal wietlucht☺️. De mensen spreken ons makkelijk aan voor een praatje. We drinken onze eerste locale biertje op straat, Red Stripe, samen met vier locals die meteen de muziek van Bob Marley aanzetten voor ons, proost, welcome to Jamaica!
Vandaag verder met de kluslijst. Pieter fixt het probleem van de ankerlier en haalt heel de gastenpunt leeg om al het zout te verwijderen. Ik haal de hele achterste bakskist leeg, alles zeiknat en zout, er staat wel 20 cm water onderin. Alles wordt gespoeld, gedroogd en weer opgeborgen. De matrassen liggen nog een dag in de zon, de tijkhoezen zijn gewassen en uiteindelijk ligt alles weer netjes op z’n plek, Mieke kan komen en nog droog slapen ook😃 We krijgen commentaar van andere havengenoten dat we te hard werken, ze voelen zich lui als ze ons bezig zien. Snap ik, heel de steiger én de boot lijkt een uitdragerij van al onze zooi. Maar het eind is in zicht en rond vier uur gaan we richting zwembad, lekker dippen, biertje en kippenvleugeltjes erbij, tijdschriftje, hehe, een vakantiegevoel overvalt ons!
Rond 18 uur vanavond is Mieke veilig geland op Jamaica. Morgen komt ze met de bus naar ons toe (ons oorspronkelijke plan om haar te halen bleek te ambitieus: 4 uur enkele reis per huurauto naar Montego Bay en daarna weer terug met z’n drietjes, gelukkig gaat er ook een direkte bus). We hebben 2 weken de tijd om samen Jamaica te ontdekken, hartstikke leuk om deze ervaringen te delen met onze meest trouwe opstapper🎉
12 februari The Blue Lagoon
Wat een zalige dag!! Na al dat werken en schoonmaken, wilden we vandaag wat van de omgeving zien. Met de fietsjes op weg naar The Blue Lagoon, waar de gelijknamige film is opgenomen. Nog een tussenstop bij een ruïne, even een kokosnoot drinken bij een leuke Jamaicaan “one love”, en dan komen we aan. Waar we dachten een toeristische plek aan te treffen, bleek het heel relaxed, toegang op basis van een vrijwillige gift. Supermooie plek, idyllisch blauw turquoise water waar zoet water de zee in stroomt, waardoor de bovenlaag koud is en daaronder het warme zeewater. Zalig zwemmen! Onderweg terug kip met rijst&bonen geluncht, wat iedereen hier eet. Gestopt bij een winkeltje van een lokale kunstenaar, Charlie Brown. Een mooi houtgesneden vis als souvenirs gekocht, blij mee! Bij thuiskomst zien we dat De Eendracht al is aangemeerd aan de kade vlakbij onze marina. Zooooo leuk om op deze plek van de aarde m’n gave collega Esther tegen te komen, die aan boord zit! Zij komt eerst bij ons aan boord en daarna hebben we het voorrecht om uitgebreid te worden rondgeleid op de Eendracht. Wauw, wat een robuust schip, alles zo stevig uitgevoerd. Veel trotse vrijwilligers gesproken, wat een fijne sfeer hangt er aan boord. Kombuis en machinekamer gezien, de hutten, de dekken, zelfs de voorraadkasten☺️ Superleuk, vooral om Esther tegen te komen, wat een stoere vrouw is zij👊🏻 En nu, in afwachting van Mieke haar komst. Over een klein uur is ze hier!
13 februari Met Mieke op stap
Gisterenavond Mieke opgehaald van het busstation en samen een late nasi aan boord gegeten. Nachtje slapen en relaxde ochtend aan boord, met behoorlijk wat regen. Dan op jacht naar een huurauto, bij het tweede bedrijf konden we een mooie deal maken. Dus nu zijn we 4 dagen mobiel in een zilveren Toyota. We zijn naar het oostelijkste puntje van Jamaica gereden met een stop bij Boston Bay, waar we jerk-chicken aten, de plek op Jamaica waar de jerk-saus vandaan komt. Dan via een slechte weg verder richting de Reachfalls. Na de laatste afslag worden we tegengehouden door een locale gids die ons een persoonlijke tour aanbiedt waarin we meer de pure schoonheid gaan zien dan bij de gewone route, zegt hij. Dourian heette hij en we gingen met hem mee. Geen spijt van, want hij nam ons mee naar de benedenloop van de watervallen en we liepen en zwommen van de ene naar de andere pool, van de ene naar de andere kleine waterval naar de grote hoofdwaterval bovenaan, dwars door het regenwoud in fris, mooi helder blauwgekleurd water. Onze gids maakte foto’s en filmpjes, wees de weg en gaf een handje waar nodig. Hij liet ons springen van de rotsen in schuimend water en wees zelfs een grot aan waar we doorheen konden zwemmen. Wát een gave, niet-toeristische ervaring!! Moe en voldaan thuis, lekker bijkletsen met een biertje en borrelhappen en niet al te laat naar bed, uiteraard pas na de lesjes Duolingo die we alledrie nog moeten doen☺️
14 februari Naar hoofdstad Kingston
Om 8.30 zitten we in de auto op weg naar de hoofdstad Kingston aan de andere kant van het eiland, 2,5 uur rijden. Een mooie rit, eerst een uur langs de noordkust en dat dwars over het eiland naar het zuiden. Nee, geen fraaie verbindingsweg maar een nauwe bergweg vol potholes met overstekende mensen of geiten, auto’s die op onmogelijke plekken geparkeerd staan, en idioten die keihard rijden. Kortom, opletten geblazen! Eerst naar de nationale galerij waar we kleurrijke beeldende kunst zien. Dan lopend naar de wijk waar we streetart kunnen zien en een lokale maaltijd eten bij superaardige mensen. Duidelijk geen toeristische stad, we worden niet “lastiggevallen” door mensen die iets van ons willen, we hebben alleen maar gesprekjes met mensen die geïnteresseerd in ons zijn en trots op hun eigen land en cultuur. Dan rijden we via een park naar het Bob Marley museum. We krijgen er een levendig rondleiding door een Rastafari en voelen de reggae-vibes! Erg leuk om er te zijn geweest. Terug flinke file, hier blijkbaar ook het fenomeen avondspits, waardoor we de bergpas grotendeels in het donker rijden. Soms levensgevaarlijk doordat velen met groot licht rijden waardoor we haast niets zien en de weg simpelweg dood-eng is bij gebrek aan belijning, straatverlichting en vol zit met gaten. Maar goed, een ervaring rijker en weer veilig thuis na een mooie dag!!!
15 februari De bergen in.
We hebben 4 dagen een huurauto ter beschikking, dus daar maken we gebruik van. Na een ontspannen ochtend met wat regen rijden we de bergen in, de John Crow mountains. Eerst eens kijken wat dat raften nou precies inhoudt waar we wat over gelezen hebben. Er lopen veel gidsen rond en iedereen probeert een klant te strikken. Pablo benadert ons als we ergens rustig langs de waterkant lopen en palmt ons in met zijn verhaal: morgen neemt hij ons mee de rivier af, met z’n drieën op een raft, een bamboe-constructie van 9 meter lang, ik ben benieuwd. Dan rijden we dieper de bergen in, op zoek naar Moortown, een Marron-nederzetting die uitgeroepen is tot UNESCO erfgoed. We lopen er wat rond maar eigenlijk is er niet veel speciaals te zien behalve het kleine welkomstcentrum. Nog een halfslachtige poging tot een mooie wandeling, maar teveel modder, geen wandelstokken en geen lieslaarzen bij ons, dus terug naar de marina. Dan lopen we lekker ons eigen dorp in en drinken al wandelend een biertje en kijken onze ogen uit. Zoveel vriendelijke mensen die een praatje aanknopen zonder iets te willen, of gewoon om ons iets te laten zien uit trots. We genieten ervan, hoe laidback en niet-toeristisch het hier is. Mahimahi op het menu vanavond, de voorraad is hiermee op. De eerstvolgende tocht gaat de hengel uit. Maar eerst hier nog wat sfeer opsnuiven!
16 februari Raften op de Rio Grande
Spreekt voor zich, toch?? De korte versie: we hadden een geweldige dag, lekker chillen op onze raft met stralend weer, terwijl het tot half elf in de ochtend dik regende! Maar vanaf het moment dat we op weg gingen, trok het open, geen druppel regen gehad. Pablo, onze gids, deed zijn werk met swung. Een pure, niet-toeristische ervaring rijker! En ‘s avonds hapje gaan eten bij het craft-village waar we een houten mahimahi kopen bij kunstenaar Rock Bottom👊🏻
17 februari: the Blue Mountains
We hebben de huurauto nog een dag verlengd, want we willen de Blue Mountains graag van dichtbij zien. Nog voor half acht zijn we onderweg. Mooie rit met halverwege een koffiestop in een klein dorpje. Dan steilere wegen vol gaten en supersmal, soms een uitdaging als er een tegenligger aankomt. Duizelingwekkende afgronden, soms een recente landslide waar de weg niet lang geleden van is schoongemaakt. Langzaam klimmen we hoger via haarspeldbochten. We zien supersteile hellingen waar koffie op wordt verbouwd en vragen ons af hoe de koffiebonen worden geoogst, dat lijkt een onmogelijke taak. We snappen beter waarom koffie uit the blue Mountains een van de duurste soort koffie is! We rijden naar Holywell park waar een aantal wandelingen zijn. Duidelijk koeler hier en talloze varens langs fraai onderhouden wandelpaden. Dan rijden we door naar een plek waar het geweldig lunchen is. Nou, niets teveel gezegd, echt een idyllische plek met prachtig uitzicht en heerlijke homemade gerechten! Mieke, bedankt👍🏻 We genieten van de terugweg en stoppen nog even bij een waterval. Net voor het donker zijn we weer thuis. Zo, nu hebben we heel deze regio aardig uitgekamd. Tijd om weer eens verder te gaan. Morgen hier de laatste dingen afhandelen en dan “ankerop”, plan is om 35 mijl verderop een mooie baai in te gaan. Even genieten van de rust na deze intensieve en ondernemende week.
18 februari Voor anker in Oracabessa Bay
Heerlijke dag gehad!!! Vanochtend boot vaarklaar gemaakt, wasje gedraaid, watertanks gevuld, dus nog even profiteren van de voordelen van liggen in een marina!! Terwijl ik boodschappen doe (groenten en fruit kopen op de markt én bij een soort Xenos een tas vol kadootjes scoor voor Cuba (pennen, schriftjes, parfummetjes)), leveren Pieter en Mieke de auto ongedeerd in en regelen alles met de marina. Om 11 uur zijn we onderweg, een uur later dan gehoopt. Maar geen man over boord, want we hebben meer wind dan verwacht en zeker een halve knoop stroom mee, we kunnen het hele stuk gewoon heerlijk zeilen, downwindse koers, melkmeisje. We gaan soepel door het water op een rustig schip en iedereen voelt zich senang; beetje lezen, beetje om ons heen kijken, beetje starlinken. Rond 16 uur komen we aan bij onze beoogde baai, zeer beschut niet ver van een dorp vandaan. We worden welkom geheten door een paar motorboten en vinden een prima ankerplekje in deze krappe baai. Binnen no time zwemmen we in zout water bij namiddag licht. Heerlijk toch, die ruimte om ons heen na een week in een haventje. De bbq gaat aan, de wijn gaat open, de playlist van Machteld&Jaap geeft een heerlijke sfeer aan boord, de kaarsjes en gesprekken doen de rest en we eindigen op het voordek met een krekelconcert onder de sterrenhemel. Niets meer aan doen, inlijsten, deze dag🥰
20 februari Relaxen in het paradijs
Na vijf dagen het land verkennen en een dagje zeilen, is het zalig om weer eens lekker voor anker te liggen in een kleine beschutte baai met vlak water. We zijn het enige jacht, naast twee verlaten boten. Aan de ene kant ligt een luxe resort verscholen tussen de bomen. De goedkoopste kamer is er 880 euro per nacht. En wij liggen hier gratis🎉. Aan de andere kant een kleine vissersgemeenschap met veel kleurrijke bootjes die af en aan varen. De bijboot ligt te water, het paddleboard is opgeblazen evenals de kajak. Ons wagenpark hangt relaxed achter de boot. Ochtendzwemmetjes, een keer snorkelen, met de kayak de boel verkennen. Mieke stapt voor het eerst op het paddleboard en blijkt talent te hebben, dat ziet er meteen soepeltjes uit. We hebben een schildpad bij de boot, we zien een rog en barracuda’s bij de mangrove. We moet ook worden gewerkt: Pieter repareert een zonnepaneel en samen poetsen we het onderwaterschip, waar toch best wat aangroei op zat na 2,5 week in de haven van Curaçao. We genieten van de rust van deze plek, de geur van vuurtjes op de kant, het gekraai van hanen, een ochtend-lesje yoga aan dek. Even niets hoeven, maar gewoon lekker zijn. Wat een rijkdom!
21 en 22 februari Ocho Rios
Na 3 nachten in deze superrelaxde baai gaan we ankerop, 10 mijl varen naar de stad Ocho Rios. Weinig wind, dus motor er zachtjes bij. Even tussen de riffen door manoeuvreren en dan liggen we in een fraai beschutte baai, met 1 andere cruiser, omringd door witte zandstranden en resorts. Ook wat hoogbouw op de kant. We maken een wandeling naar botanische tuinen maar helaas blijken die al jaren geleden gesloten te zijn en niet meer bijgehouden, terwijl de wegbewijzering erheen er nog wel hangt. Dan terug naar het stadje waar we wat doorheen lopen, fruit bij locale kraampjes kopen en even de supermarkt inlopen. Overal plastic en rommel op straat, overal kinderen in schooluniformen, overal langs de toch al drukke straten vol toeterende automobilisten staan stalletjes met groenten en fruit. Maar ondanks deze chaos is de sfeer vriendelijk en gemoedelijk. Inmiddels is de zon ondergegaan, begint het lekker te ruiken vanuit de kombuis en zitten wij lekker te lezen in de kuip. Life is good! Vanochtend flinke tropische buien, dus relaxen aan boord. Dan op snorkeltoer, bijzonder landschap met veel zeegras, vissen en een mooie rog. Na de lunch op pad naar de Konoko falls waar we om 15.50 aankwamen terwijl het park om 16.30 sloot. Toch naar binnen voor een serieuze toeristenprijs, maar ach, voor het goede doel. Fraaie botanische tuin, veel gekleurde papagaaien, helaas wel in kooien, en een mooie waterval. Het leukste was het verkrijgen van een prachtige blauwe papagaaienveer, mijn dag is goed😊. Dan een biertje op het prachtig witte zandstrand terwijl we getuige zijn van een bruiloft. Gezellige avond aan boord in een baai waar nu toch wel enige deining in komt. Dat wordt vast lekker slapen vannacht op een wiegend schip.
23 februari Discovery Bay
Vannacht weer wat pittige buien, zodat er heel wat water in de bijboot staat. We gaan al vroeg op pad voor een avontuur/clandestiene excursie. Het plan is om 30 dollar uit te sparen én de beroemde Dunnfalls zonder andere toeristen te zien. Deze watervallen monden uit in de zee en kunnen we dus met de bijboot bereiken. Om half 8 zijn we, gewapend met fototoestel en een thermoskan thee, al op weg. Het is een stoer tochtje: met de dinghy op zee, bij een behoorlijke golfslag. We krijgen een prachtige view op de brede waterval(len). Er is al heel wat personeel op de been en het weer is niet super aantrekkelijk. Dus gaan we niet aan wal om te proberen de waterval te beklimmen en de thee aan de kant te drinken. Na een ‘bumpy ride’ terug (complimenten aan de bijboot én de stuurman) zwemmen we naar ons eigen strand en maken daar een lekkere wandeling. Rond half 11 is de boot vertrek-klaar en zetten we koers naar Discovery Bay, 21 mijl verderop. De windrichting wisselt, er zijn pittige buien en best wat golven maar we maken behoorlijk snelheid en kunnen het hele stuk zeilen. En nu liggen we voor anker in alweer een mooie baai! Mooi moment om even gezellig met Joost&Veerle te videobellen.
24 februari Montago Bay
Na een rustig nachtje in Discovery Bay varen we vroeg weg, op weg naar Montago Bay, nog zo’n 37 zeemijl varen. Aanvankelijk weinig wind, maar na anderhalf uur kan de motor uit en zeilen we heerlijk ontspannen westwaarts met melkmeisje-configuratie. Prachtig weer, nog niet eerder zo zonnig geweest afgelopen tijd. De zonnepanelen laden, de Watt&Sea zoemt er lustig op los, de vislijn hangt tevergeefs uit en we maken voortgang van gemiddeld 4,5 knoop. We zijn bijna 8 uur onderweg met als hoogtepunt het bezoek van een groep van circa 12 dolfijnen! De Eendracht ligt hier ook voor anker. Zelf laten we ons anker vlakbij de kleine marina vallen, in de haven zelf is geen plek beschikbaar. Maar dit is ook prima, hier kunnen we lekker zwemmen rond de boot. ‘s Avonds bonte avond aan boord met heerlijk Marokkaans eten én een toetje🎉 We zijn nog steeds niet uitgepraat, hebben de wereldproblematiek nog niet opgelost, maar wel heeft Mieke er een hobby bij: het dagelijkse cryptogram van Nu.nl oplossen☺️. Vandaag met een Uber naar de stad, waar we de nationale galerie bezoeken, een fraai oud kerkje en gewoon wat rondlopen, de locale sfeer opsnuiven. We eten een soepje op straat, maar vragen de verkoper de kippentenen er uit te halen🫢, dat was een brug te ver. Mieke scoort een gaaf tasje! Alle contacten op straat zijn leuk. Als we schuilen voor een korte bui onder een luifel met tien andere mensen, hebben we een leuk gesprek met een local. Iedereen lijkt hier tijd te hebben om contact te maken, een praatje aan te knopen, zonder meteen iets van je te willen. Al deze ontmoetingen geven zoveel kleur aan deze reis, echt hartstikke leuk, zo open en gemakkelijk de omgang met de Jamaicaanse bevolking is. Dan wordt het tijd voor Mieke om naar de airport te gaan, helaas maar waar. Het was een feestje om samen met haar deze weken te beleven en dit land te leren kennen, een door cruisers nog weinig bezochte Caribische parel🥰