De voorpret begon met een boekje in de brievenbus van wandelingen op Guadeloupe. Hoewel we geen van beiden Frans goed kunnen lezen, spraken de plaatjes voor zich. Het boekje zag er veel belovend uit! Hoe meer de vertrekdatum naderde, hoe meer pakjes werden afgeleverd … (uhh…..we nemen alleen handbagage mee, hè!)
Met het ijs op de ruiten van auto’s vertrekken we op 1 maart naar Schiphol. Uiteraard moeten beide koffertjes open bij de beveiliging: de yoghurtpoeder moet door de drugscontrole en de ‘bommen’ (kleine elektrische pompjes) die we voor een collega-boot mee hebben, trekken ook aandacht. Met een kleine vertraging komen we zo’n zestien uur later aan in Pointe-à-Pitre. Pieter en Monique wachten ons op in de Marina en met zijn vieren, de koffers en vers stokbrood gaat de laatste etappe met de dinghy naar de Mahi mahi. De lange broek en vest gaan uit en onder een prachtige sterrenhemel proosten we op het begin van de vakantie!
Na de eerste plons in heerlijk warm water en een ontbijt zeilen we donderdag naar Îles des Saintes, een eilandengroep onder Guadeloupe. Onderweg vallen de grote velden Sargassowier op. Een soort wier wat op de zee drijft en uiteindelijk aan de stranden aanspoelt. Volgens Pieter is dat een toenemend probleem op de zee en zien zij dat de laatste jaren in toenemende mate. Bij Terre-des-Haut, het plaatsje, is geen vrije mooring buoy en ankeren we.
Daar krijgen we de eerste ervaring met de prachtige onderwaterwereld. Voor Theo is een snorkelmasker aangeschaft, waarin de meegebrachte min-6 glazen passen. Met wat coaching van Pieter en steun van de dinghy snorkelt ook Theo! We genieten van zoveel mooi gekleurde vissen. De collega-boot komt de ‘bommen’ halen en de volgende ochtend, vrijdag, nemen wij hun boei over. We brengen het vuil weg, bezoeken het fort van Napoleon en slenteren door het toeristische stadje. In de namiddag snorkelen we bij Anse du Pain de Sucre – een opvallende rotsformatie. Met windje mee kayakken Monique en ik er heen. Terug beuken Theo en ik tegen de wind in. Pittig tochtje, maar superleuk in die kayak!
We zijn onder de indruk van alle luxe aan boord. Als wadvaarders kennen we de ongemakken van weinig drinkwater en elektriciteit, ongemakkelijk zitten en een haperende koelkast. Maar hier is alles tiptop aanwezig. Na het zwemmen, douche je met zoet water, er zijn kussens in soorten en maten, en er is koud bier en wijn! Omdat bij de BBQ een stokbroodje lekker is, varen Monique en ik nog even naar de kant. Blijken ze daar toch lekker ijs te hebben! (Of was het andersom …)
Op zaterdag beginnen we de dag met een wandeling uit het boekje. Een lunch aan boord, bellen met ‘oma’, de kwalificatie van Max, wateractiviteiten, en voor we het weten is het avond. Op zondag ontbijten we met verse croissants en varen we naar Grande Baie Terre-de-Bas. We ankeren in deze baai, maar liggen onduidelijk te draaien.
Met een hekanker liggen we beter. Een primeur! Pieter en Monique kijken naar Max en wij snorkelen. We zien op de rotsen leguanen. De eerste van dit jaar voor Pieter en Monique! De volgende dag, maandag, maken we de tweede wandeling uit het boekje. Een verrassend mooie wandeling, eerst langs de kust, daarna de berg op. Best een pittige wandeling, over stenen en rotsblokken. Veel in de schaduw van de begroeiing. De grootste verrassing voor ons was dat bij de eerste pauze Monique trakteerde op koffie uit de rugtas! Maar ook de slang die we tegenkwamen was weer een primeur. Weer aangekomen in het dorpje was een Floup (waterijsje) de beloning. Gezien de weersverwachting (weinig wind uit het noordwesten) vertrekken we die middag nog naar Basse-Terre, de hoofdstad van Guadeloupe. Prachtige zeilmiddag gehad, helaas zonder dolfijnen of vis aan de haak, maar je kan niet alles hebben. De kust is niet aantrekkelijk genoeg om aan wal te stappen en we worden getrakteerd op een sundowner. Een nieuw begrip voor ons dat we zeker aan ons vocabulaire gaan toevoegen. De zonsondergang is prachtig, maar de zon valt weg achter de bewolking. Monique tovert een pittige, ja echt pittige, curry uit de keuken, waardoor we de week markeren als een pittige week.
Op dinsdag zeilen we naar de Malendure-baai bij Îlets Pigeon. Onderweg doet de watermaker zijn werk, en blijft de vislijn alleen Sargasso vangen. We letten even niet op en varen over een vislijn tussen twee kleine boeitjes heen. Geen paniek. Zeilen snel intrekken, en Pieter springt over boord en heeft in no time de lijn onder het roer uit.
Weer een primeur! We ankeren in een prachtige baai, blazen de kayak op (deze keer bemenst door Monique en Theo) en binnen een uur snorkelen we bij de eilandjes. Hoe vaker je snorkelt, hoe meer je ziet, en de aanwijzingen van Pieter en Monique helpen om de meest bijzondere dingen te zien. Ze zijn super enthousiast als ik een octopus aanwijs. Ik was me er niet van bewust dat deze niet zo vaak te zien zijn, maar we hebben dus weer een primeur. Moe en voldaan gaan we terug naar de boot. De zonsondergang is deze avond prachtig, en bekijken we vanaf de kant. Dit is zoals ik me het Carib had voorgesteld. Wij ‘koken’ vanavond en dat betekent uit eten in een restaurant dat gebouwd is rond een boom, met uitzicht op de zee. Jammer dat we geen plek meer hebben voor een toetje.
Woensdagmorgen zien we vissers vlakbij de boot in actie: twee bootjes, ingewikkeld met een lange lijn die in een cirkel in het water ligt, en een staand net dat met de hand naar binnen wordt getrokken. Na zoveel dagen raken voorraden op en Pieter en Monique doen boodschappen. Grappig dat je dat je dan niet Googled waar een winkel is, maar in de pilot opzoekt waar je met je dinghy makkelijk aanlegt om boodschappen te doen. Ondertussen snorkelen wij aan de rand van de baai. De diversiteit aan vissen is hier zo mogelijk nog groter dan iets verderop bij de Îlets Pigeon. Ook het koraal is hier erg mooi. Ook ik spot hersenkoraal, een zwemmende schildpad, een trompetvis, en andere prachtige vissen. Na de lunch verplaatsen we ons op de motor zuidwaarts naar de baai Bain Chaud de Bouillante. De naam van die baai is niet voor niets! De baai wordt opgewarmd door vulkanische warmte, een geothermische centrale maakt er eerst elektriciteit van. Uiteraard proberen we dit uit. Een vreemde ervaring. De bovenlaag van het water is warm, tot 38 graden, en daaronder is het de normale temperatuur. Het is heerlijk ontspannend om op het warme laagje te drijven. Het stinkt een beetje naar zwavel. Wederom een prachtige zonsondergang al missen we wat eilandjes op de voorgrond.
Donderdag gaan we naar het plaatsje, bezoeken het voetbalstation en de begraafplaats, doen boodschappen, Monique maakt 9 euro winst op de aankoop van een jurkje, en we zien de visser zijn eerder gevangen vis verkopen. Nog even zwemmen in het warme water. Ik voor het eerst op een paddle board. We snorkelen bij een rotseilandje. De helderheid van het water valt hier tegen (verwende nesten …) maar het hertengeweikoraal is echt prachtig. Helaas blijkt de kayak lek. Dat is een forse tegenvaller en het is ingewikkeld om te reclameren als je de kayak hebt gekocht op Tenerife en nu niet dichtbij een winkel bent. Pieter doet een vergelijkend warenonderzoek bij klantenservice-medewerkers in verschillende landen en die van Martinique wint. Hopen dat het nog onder de garantie valt.
Volgens Monique hebben wij een unieke week wat het weer betreft. Weinig wind, bijna iedere dag onbewolkt en geen druppel regen. We verkassen weer terug naar de baai bij de Îlets Pigeon. We kunnen zeilen, want we hebben geen haast!
Op vrijdag zien we de eerste donkere wolk waar zelfs een paar drupjes uit vallen. We zeilen met NNW-wind naar het noordelijk gelegen Deshaies! Daarmee laten we de Mahi mahi vaker overstag gaan dan de Déesse tijdens de wereldreis van drie jaar! We ankeren in de baai voor het dorpje op een plek waar we verwachten het minst last te hebben van de deining. De deining slaat stuk tegen de kade van het dorpje en tegen de dinghy-steiger. Gelukkig hebben we inmiddels ervaring met in‑ en uitstappen! Door de kracht van het water zijn de planken van de steiger losgekomen. Eenmaal op de steiger is het een uitdaging veilig aan de wal te komen. We ontdekken het leuke dorpje en hebben een heerlijke maaltijd in een restaurantje met uitzicht op zee.
En dan is het alweer de laatste dag! We bezoeken de botanische tuin, nemen een laatste duik in het heerlijke water en nemen afscheid van de boot, het water, de heerlijke temperatuur, maar vooral ook van onze geweldige gastheer en gastvrouw. Die mooie natuur, de manier van leven, de gezelligheid, de vertrouwdheid en verwennerij zijn niet in foto’s te vatten. Die bewaren we in ons hartje. Zondagmiddag 12 maart zijn we terug in het koude Nederland.
