Eindelijk was het dan zover. Na een maand vol afspraken, bezoekjes, de laatste klussen, bootschappen en boodschappen, nu tijd om het ruime sop te kiezen. Zaterdagmiddag 26 juni voeren we om 13 uur de haven van Scheveningen uit, eindelijk richting zee. Ineens gejoel op de hoge kade…. staat Maud daar te zwaaien, samen met Bouli, Linn en Skippy, wat leuk!!!! Zo bijzonder om uitgezwaaid te worden door mijn lieve nicht en familie, met als extra beloning ook nog een paar mooie vertrekfoto’s!!
Tjonge, dat voelt goed, eindelijk echt op weg! Laatste blik achterom op Scheveningen, en daarna blik richting heiige horizon. Als vanzelf trimmen we de zeilen, zo gaat ie lekker. Nu tijd voor een broodje. Jeee, het moet nog even landen. We zijn dus echt vertrokken!
Ik kan alleen maar zeggen: we waren eraan toe! We begrijpen het zelf ook niet zo goed waarom, maar de afgelopen maand is ons zwaar gevallen. Ik was weliswaar klaar met m’n werk, maar ik had het gevoel het lange tijd niet zo druk te hebben gehad als na mijn laatste werkdag. Eerst moest het huis leeg ivm verhuur, daarna twee weken vol met bezoekjes door heel het land. Heel fijn om iedereen persoonlijk te spreken en gedag te zeggen, maar ook intensief. We waren er door de corona-restricties ook niet meer aan gewend, zoveel sociale contacten. Tussendoor orde scheppen in de chaos aan boord, waar overal dozen en tassen met spullen stonden, die nog ergens een plek moesten krijgen. We voelden ons een beetje ontheemd, nog niet thuis op eigen schip. Dat gevoel in combinatie met de drukte, gaf ons beiden een wat zwaarmoedig gevoel; we misten onze gebruikelijke energie, we waren wat op zoek naar de zin van het leven. Ik wist dat het goed zou komen zodra we los zouden gooien, en inderdaad, binnen een uur na vertrek zei Pieter het al: lief, dit is goed zo!
Met heerlijk windje van achteren op een rustige zee voeren we zuidwaarts, door de Maasmonding, richting Belgische kust. Zonder problemen langs de shippinglanes en zo de nacht in, in de verte enorme windmolenparken langs de Belgische kust. In 1 ruk zijn we doorgeven naar Boulogne-sur-mer, Normandië, waar we 29 uur na vertrek aankwamen. Nog geen vijf minuten na aanmeren begon het zwaar te regenen, wat die avond niet meer is opgehouden: precies op tijd binnenboord 🙂
Terwijl de regen gezellig op de kuiptent roffelde, hebben we in alle rust een stapel tijdschriften zitten lezen, iets waar we al 6 weken niet meer aan toe waren gekomen. Zo, dat voelde lekker. Dit is nou precies de rust waar ik behoefte aan heb. Even landen, even aarden, even niet meer zoveel moeten. Gewoon zijn en genieten!
Dat is vandaag prima gelukt. Eerst als een blok 10 uur lang geslapen. Vanochtend nog gezellige regen en leestijd, en vanmiddag geluncht in lokaal visrestaurant met aansluitend een prachtige wandeling door het landschap hier. We zijn vertrokken, en gearriveerd in een nieuw leven. We hebben er zin in!
Onze favoriete setup met uitgeboomde fok en werkfok strak aan lei
Zelfs urenlang de gennaken erbij gehad
Talloze schepen voor anker op zee
Eerste landenvlaggetje wat we hijsen
Aankomstfoto, uiteraard met serieuze bubbels van Myrna en Erik Jan erbij!!
Vandaag is het 21 juni 2021, midzomernacht, de langste dag van het jaar waarmee de zomer officieel begint. Ik zit in de kuip aan boord van onze Mahimahi waar we sinds 1 juni op wonen, liggend in de haven van Scheveningen. Het is bijna 23 uur en buiten is het inderdaad nog steeds niet helemaal donker. Vanaf morgen is het weer aftellen naar de herfst, maar niet voor ons 🙂 Waarschijnlijk gaan we eind deze week vertrekken, op weg naar de tropen!!
Ik kijk weer eens even naar onze website en realiseer me dat ik daar sinds maart niet meer ben geweest. Als ik het laatste verhaal van 28 februari teruglees, dan zie ik hoe ongelooflijk veel werk er is verzet in de maanden daarna, hoeveel beslissingen we hebben genomen en hoeveel we hebben weten te regelen. Het is dan ook een hele drukke tijd geweest, vertrekken is niet niets! Geen wonder dat we er allebei aan toe zijn, om lekker uit te varen en daarna te gaan genieten van de rust van samen op reis zijn, zonder volle agenda’s en to-do lijstjes.
Ooit hadden we het plan om rond 1 juni uit te varen. 18 mei m’n laatste werkdag, daarna nog twee weken; moet lukken, dachten we. Nou….. echt niet! Zeker niet, omdat we toch besloten ons huis te verhuren. Begin mei zette de makelaar ons appartement op de verhuursite en binnen een week hadden we beet: een Italiaans koppel met twee kleine meisjes wilde ons huis huren vanaf 1 juni voor een periode van 10 maanden, precies wat wij wilden. Tja, en dat ze dan graag de werkkamer helemaal zonder meubels wilden huren om daar de slaapkamer voor de meisjes in te kunnen richten, daar wilden we dan wel even ons best voor doen. Vorige keer hadden we al geleerd dat je huis leeghalen een hele klus was. Deze keer waren we er tien dagen mee bezig. Elk kastje en elk laatje bleek vol te zitten met spullen, ongelooflijk hoeveel spul er in vijf jaar tijd dan toch weer je huis in komt. We hebben wel 15 grote shoppers vol spullen naar de kringloop gebracht, drie keer naar de stort gereden, talloze spullen uitgedeeld en weggegeven. En al die extra meubels ook in de inpandige garagebox weten te krijgen. Bleek dat ik achter die kastenwand nooit had geschilderd, wel keurig eromheen….. hahaha. Dus hop, ook even dat muurtje latexen.
Met Hemelvaart hadden we de boot al naar Scheveningen gevaren, gecombineerd met een zeilactiviteit van de Vereniging van Kustzeilers, een erg gezellig evenement en prima om in de zeilerssfeer te komen. En heel fijn dat de boot daardoor vlak bij huis lag. Vanaf 1 juni zijn we aan boord gaan wonen en vanaf dat moment werd de agenda gevuld met allerlei bezoekjes van en aan familieleden en vrienden. Een groot afscheidsfeest zat er deze keer niet in, en veel mensen hadden we in de coronatijd ook al langere tijd niet gezien; daarom waren de persoonlijke bezoekjes ook erg waardevol, echt even contact en tijd om bij te praten. Maar hoe fijn dan ook, twee weken met dagelijks 2 a 3 bezoeken, was wel erg pittig! We merkten dat we dit echt niet meer gewend waren. En het feit dat de boot nog lang niet op orde was, of beter gezegd, dat de boot een soort ontplofte bende was vol shoppers en neergegooide zooi, maakte de mentale rust er niet beter op. We waren even vergeten in te plannen dat wijzelf in deze hectische tijd ook af en toe even een dagje zonder afspraken nodig hadden om te aarden in ons nieuwe leven en wat orde in de chaos te scheppen. Hmmmm, even noteren voor volgende keer!
Marc en Peter op bezoek
Xander als hekkensluiter! Eerste bbq aan boord.
Maud en familie
Medevertrekkers Meriam en Paul
Varen met de dames van het handenteam
Sinds vandaag is de agenda echter leeg. Focus op de laatste klussen en het daadwerkelijk vertrekklaar maken van de boot. Aanstaande vrijdag lijkt er een mooi weerwindow aan te komen om de eerste sprong richting Bretagne te maken.
Klopt, Bretagne, u leest het goed. Schotland en Ierland zullen we deze keer rechts moeten laten liggen, hoe jammer dan ook. Maar de coronasituatie in GB, met de oprukkende Deltavariant, maakt dat ook wij zeilers er nauwelijks welkom zijn, tenzij we er tien dagen quarantaine op eigen schip voor over hebben (de zeedagen voor aankomst bizar genoeg niet meegerekend) en twee verplichte PCR testen op dag 2 en 8 voor 100 pond elk. Tja….dan kunnen we beter naar la France gaan, waar dit allemaal niet geldt. Tuurlijk, we vinden dit hartstikke jammer. We keken uit naar de Schotse vergezichten, de prachtige wandelingen, het geweldige golfen op hun befaamde linkscourses en het whiskyproeven, maar het mentale mindmappen werkt prima: het is er vies weer, hartstikke koud, al die irritante midgets. Nee, doe ons maar het Franse klimaat, en ohhh, wat is camembert en verse baguette eigenlijk lekker! We zijn dus om. Zeker na het bezoek van Harrie en Roos, die al 9 jaar met hun boot in Zuid-Bretagne liggen en ons lekker hebben gemaakt met hun culinaire verhalen over oesters, kreeft en geweldige markten, los van prachtig zeilen, ankeren en levensgenieten. Nog geen uur na hun bezoek, hadden we de pilots van het gebied al in huis: Dag Schotland, tot over een jaar of tien!
Pieter installeert de antenne van de SSB radio
Toch even beschrijven wat we afgelopen maanden aan de boot hebben weten te verbeteren en installeren. Inmiddels hebben we prachtig werkende B&G navigatieapparatuur met forwardlooking sonar aan boord. We zijn blij met de plotter en de fraaie instrumenten op een nieuw teakplankje bij de kajuitingang. De zeereling is aan weerszijden verlengd en er zijn per kant twee opklapbare zonnepanelen aan vastgelast. Op een zonnige dag komt er zomaar 24 ampère de accu’s binnen als we ze opklappen. Dan hebben we ook nog twee wegneembare zonnepanelen boven op de bimini, waar Pieter de bedrading deze week nog voor in orde heeft gemaakt. De Watt&Sea hangt keurig klaar, onze sleepgenerator. Tjonge, we gaan stroom over houden! Daarom geïnvesteerd in een paar extra elektrische apparaten, zoals een compacte broodbakmachine en een klein mobiel wasmachientje. Als we dan nog steeds stroom over hebben, dan gaan we koken op ons inductieplaatje (waarvoor wel een tweede omvormer moest worden geïnstalleerd) ipv op gas, en zelfs de boiler kan worden opgewarmd met het teveel aan elektriciteit. De Mahimahi is nog groener dan de Déesse 🙂
De komst van de foldable RIB had nog heel wat voeten in aarde. Door Corona bleek onze bestelling toch niet leverbaar. Gelukkig was er nog een Duitse leverancier die er nog eentje had liggen, waardoor we toch nog in het bezit konden komen van ons gewilde bijbootje. Met mijn Singer heavy-duty naaimachine heb ik er in de afgelopen weken nog een degelijke zonwerende hoes voor gemaakt, een flinke klus, maar tevreden over het resultaat.
We hebben zowel in voor- als achterpunt twee nieuwe Neptune matrassen gekregen, heerlijk! De twee bromptonfietsjes kwamen een paar weken geleden eindelijk binnen, deze keer met 6 versnellingen. Pieter heeft vorige week nog twee hengelhouders gekocht die passen op onze 30 mm RVS buizen en om voorbereid te zijn op de eerste visvangst, volgden we vorige week nog een sushiworkshop.
Na behoorlijk wat gedoe, hebben we nu twee prima nieuwe zeilen aan boord. Het reddingsvlot heeft een plek gekregen op het voordek en ook de bijboot kan worden vastgesjord via dek-ogen. Pieter moet nog de laatste handelingen verrichten om de SSB-zender werkend te krijgen. De boordcomputer hangt al op de juiste plek.
De boodschappen zijn al gedaan, komend jaar genoeg ingrediënten aan boord voor vele culinaire avonturen. Ik ben blij met onze net geïnstalleerde voetpomp en met het automatische bilge-alarm. Fijn dat de nood-bilgepomp ook werkt, indien nodig.
Uiteindelijk hebben we de beslissing gemaakt om de duikcompressor niet mee te nemen. Ook nemen we geen duikflessen mee. De BCD’s die we hadden, bleken helemaal te zijn vergaan, even een flinke tegenvaller, maar we hebben wel onze eigen gereviseerde octopussen bij ons: in het komend jaar dus duiken met instructeur en huurmateriaal. Prima!
Volgens mij heb ik lang niet alles genoemd waar we in de afgelopen maanden mee bezig zijn geweest. Maar feit is, dat we lekker aan boord wonen, dat we sinds een week in de ontspannings- en in de vertrekmodus zijn gekomen, dat er een reëel weerwindow aan lijkt te komen en dat het avontuur aan onze voeten ligt.
Vooral de afgelopen maand was erg pittig: werk afronden, huis verhuurklaar maken en iedereen bezoeken was toch intensiever dan gedacht, naast de bootklussen die er nog lagen. Maar inmiddels hebben we die tijd achter ons en zijn we klaar voor de volgende fase: vertrekken! Vanaf nu zullen we de site regelmatig gaan bijhouden en verbeteren.
Welkom om virtueel met ons mee te reizen!
Naam achterop, Watt and Sea geïnstalleerd
Matrassen zithoek aangepast
De drogue komt binnen uit de UK
En 120 meter ankerketting, waarvan we 30 meter doorverkopen
André van De Vries zeilmakers malt de bimini
He he, eindelijk onder zeil op zee!
Leuk een foto van eigen schip onder zeil te krijgen
