augustus 2018 – Mahi mahi

The Scilly’s

Al heel lang stond een bezoek aan de Scilly eilanden hoog op ons wensen lijstje. Het is een eilandengroep die niet zo makkelijk bereikbaar is, vanuit NL heb je goede oostenwind nodig en flink wat tijd om er te kunnen komen, en aankomst is alleen mogelijk bij rustig weer, lazen we in de pilots. Ooit was onze gedachte om bij vertrek in 2013, aan het begin van onze wereldomzeiling, de Scilly’s aan te doen, maar toen we bij Dartmouth waren ontstond er zo’n prachtig weerwindow om Bikaje over te steken, 7 dagen constante Oostenwind 3-4Bf, dat we dat niet konden laten schieten en meteen de sprong zuidwaarts waagden. Op de terugweg naar huis in 2016 herkansing? Maar toen kreeg m’n vader een ongeluk en spoedden we ons vanaf de Azoren vrijwel direct naar huis, de Scilly’s voorbijvarend.

Zomervakantie 2018 stond voor de deur, 3 weken op onze Mahimahi, de eerste zomervakantie aan boord van ons nieuwe schip wat we in augustus 2017 kochten. Doel van zo’n vakantie beslissen we pas een week van te voren, als we beter weten wat de wind gaat doen. Wij zijn altijd voor een snelle start in die richting waarheen de wind staat, en passen daar vervolgens onze bestemming op aan. Zagen we het nou goed? Oostenwind in de voorspelling? Wauw, dat leek inderdaad te bestendigen en de Scilly’s werd een reële bestemming. Donderdag moest ik nog werken tot 18.00, daarna snel naar huis. Om 21.30 zaten we in de auto op weg naar Enkhuizen met alle boodschappen bij ons, om 0.00 uur gang het licht uit op een volgepakte boot, om de volgende ochtend rond 10 uur uit te varen. Via Markermeer, nog even 2 uur wachten bij gestremde brug bij Amsterdam, dan het Noordzeekanaal op, om vervolgens bij IJmuiden de Noordzee op de varen om 22 uur ’s avonds bij rustig weer, en dan vier dagen door zeilen tot aankomst bij St. Mary’s, 4 dagen en anderhalf uur varen, in 1 ruk, en non-stop Oostenwind kracht 3a4 met vaak de gennaker op, zelfs 1 keer in de nacht. Wat een geluk!! We hebben 12 dagen lang genoten van het gebied, op vele plekken voor anker gegaan, op elk eiland prachtige wandelingen gemaakt. De eerste twee dagen waren nog wat mistig en nat, daarna alleen maar zonneschijn. Blauwe ankerplaatsen, de mooiste bloemen gezien, genoten van de botanische tuinen op Tresco. Prachtige sunsets. Zelfs vissen gevangen. In zovele opzichten leek het op de sfeer van onze wereldreis, met als grootste verschil dat het zeewater 15 graden was, brrrrr. Van zwemmen is het dus niet gekomen, wel van suppen en kayakken. Ontzettend gaaf om de grote zeeleeuwen op de rotsen te zien liggen van dichtbij, voorbij dobberend met de stroom in onze bijboot. Nauwelijks andere boten in de ankerbaaien, soms zelfs helemaal alleen omringd door de rotsen. De oostenwind beef maar aanhouden en we kregen het op een bepaald moment zelfs een beetje benauwd met het oog op onze terugtocht. De wind kroop wat naar de noordhoek en daarmee konden we tocht de eerste helft onder zeil doen. Daarna zakte de wind helemaal weg en hebben we, tegen onze gewoonte in, 36 uur gemotord om thuis te kunnen komen. Terugtocht was 510 nM, 4 dagen en 30 minuten onderweg geweest, wederom non-stop. Wat een fantastische tijd, de Scilly’s hebben een bijzonder plekje in ons geheugen gekregen.