Na de “wandelvierdaagse” gunnen we onszelf even wat rust en sociale gezelligheid op de ankerplek bij St. Anne. Leuk om steeds meer Nederlandse boten te ontmoeten, nu ook de vertrekkerslichting van 2022 in de Carieb is aangekomen. Martinique is al weken in de carnavals-voorpret en met meerdere crews gaan we kijken naar een optocht op de kant en de verkiezing van de koningin van het carnaval, wat met veel pracht en praal gepaard gaat in een vrolijke sfeer.
Ik realiseer me hoe anders dit zeilseizoen is, dan alle vorige keren. Omdat we hebben besloten in de oostelijke Carieb te blijven, is ons vaargebied niet zo groot. Van het zuidelijkste punt Trinidad tot de meest noordelijke bestemming van dit jaar, Barbuda, zit maar 500 zeemijl. Daarin liggen zo’n 7 grote eilanden en een handvol kleintjes. Alles is in een dag te bezeilen. We hebben dan ook geen enkele nacht op zee doorgebracht, pas 7 keer een lange dagtocht gezeild en een tiental kleinere tochten gemaakt van enkele uren, van baai naar baai. We zeilen dus veel minder dan anders en zijn op de meeste plekken veel langer dan we eerder gewend waren. Hierdoor is er een soort rust ontstaan, waar we zeker in het begin een beetje aan moesten wennen, ik meer dan Pieter. Ik had er last van me wat nutteloos te voelen, door gewoon aan boord te “zijn”, te genieten van het leven maar zonder grote (reis)doelen. De eerste maanden liep ik hierdoor wat met m’n ziel onder de arm, tot ik me wat serieuzer op de studie Spaans ging richten en meer interessante boeken ging lezen, waardoor ik het gevoel had mezelf wat te ontwikkelen. Pieter kan dit van nature veel beter, gewoon ZIJN zonder doel en daarmee prima tevreden zijn.
Een voordeel van dit rustigere tempo is dat we de plekken die we aandoen veel beter leren kennen. We kennen de plaatselijke groentevrouw en het bakkertje vaak bij voornaam en in het stamcafé weten ze precies wat we willen drinken aan het eind van de dag. We hebben meer contact met de lokale bevolking en meer tijd om te verkennen. We wandelen veel, ontdekken meer plekjes vanuit de dinghy en gaan vaker op onderzoek uit, soms met een huurauto. We verdiepen ons meer in de achtergrond van een eiland en z’n cultuur, waar we op eerdere reizen minder goed aan toekwamen. De boot is meer ons huis geworden dan ons vervoersmiddel, en ik merk dat ik het zeilen een beetje begin te verleren; ik ben vaker bang aan boord, heb meer last van de heftigheid van de elementen. Vooral windvlagen rondom de kapen waardoor de boot plots heel schuin gaat vind ik eng, iets wat ik me van eerder niet zo herinner. Gelukkig is Pieter altijd de rots in de branding en nog steeds in zijn element op de boot. Ik ben vaak de drijvende kracht achter het ondernemen van andere dingen, ik heb de behoefte soms de boot even de boot te laten en samen op pad te gaan. Zo hebben we het plan opgevat om en weekje “op vakantie” te gaan op Martinique om het land eens vanaf de binnenkant te leren kennen en zo geschiede: we leggen de boot voor een week aan een mooring van de haven en gaan er met huurauto op uit, waarbij we overnachtingen regelen via airB&B. En samengevat: we hadden een heerlijke week! Even een andere omgeving, andere overnachtingsplekken, het gemak van een auto, de luxe van staand douchen in een huis. We hadden een beetje pech met het weer, het regende bovengemiddeld veel waardoor de wandelingen rond de Mont Pelée niet gemaakt konden worden. Maar daar kwamen leuke andere dingen voor in de plaats, zoals een bezoek aan het bananenmuseum, botanische tuinen, het vulkaanmuseum waar we een uur durende film zagen over de ramp van 1902, toen in 1 klap heel de stad Sainte Pierre werd weggevaagd door een pyroklastische uitbraak van de Mont Pelée met 30.000 doden als gevolg en slechts 2 overlevenden.
Al met al hebben we die week 6 wandelingen gemaakt, waarvan de meest bijzondere op de laatste dag, bij prachtig weer: van Grand Rivière naar Le Prêcheur, een 5 uur durende tocht dwars door het tropische regenwoud. En dan weer terug naar de beginplek met een ruig boottochtje. We vonden het ook zo leuk om op 4 verschillende plekken te overnachten, elk met een eigen sfeer. Soms bij mensen in huis, waarbij we een eigen kamer hadden, maar de algemene ruimtes moesten delen met de gezinsleden. 1x hadden we een eigen appartement, 1 keer sliepen we midden op een bananenplantage in een oud-koloniaal huis met een prachtige sfeer. Een prima manier om meer in contact te komen met de lokale bevolking! De laatste verhuurder vertelde enthousiast over carnaval en natuurlijk gingen ook zij die avond in het nabijgelegen stadje naar de optocht kijken, een week voor het echte grote feest. Grappig om te zien, dat dit eiland al een maand in de ban van carnaval is. We zijn inmiddels wel heel erg nieuwsgierig geworden naar het spektakel en besluiten te blijven tot na Mardi Gras, waarop de grote parade plaatsvindt.
Na zo’n week over land is het weer extra fijn om aan boord te zijn. We hebben nog een paar gezellige dagen bij St. Anne en varen dan via een andere baai naar de hoofdstad, Fort de France, waar we ons anker op de eerste rang laten vallen. We hebben een prachtplek en zijn er klaar voor, laat dat carnaval maar losbarsten. De dagen erna stroomt heel de baai vol met schepen, iedereen probeert een plekje te vinden, en niet iedereen slaagt daarin, zo vol is het inmiddels. En dan is het zaterdag de 18de, de eerste parade vindt plaats waarbij de koninginnen worden getoond. Nou, we vinden het al prachtig terwijl dit alleen nog maar een voorproefje is. Op zondag de 19de zindert heel de stad, overal horen we muziek en tromgeroffel en om 15 uur begint le grand parade: een geweldig feest barst los en iedereen is prachtig verkleed, niet alleen de mensen in de stoet, maar ook al het publiek. Thema is multi-color, en er is niemand te zien die er saai uitziet. Zo, ze weten er hier wel een feestje van te maken. Erg leuk om dit samen te beleven met de Nederlandse crews van Sirena, Tjoba en RebelRebel. Inmiddels is het alweer 16 uur op maandag en de volgende parade is alweer begonnen, nu met als thema travestie: we stappen zo in de bijboot om onze ogen weer uit te gaan kijken. Morgen de klap op de vuurpijl met de grote Rode Duivels parade en daarna wordt het tijd dat we Martinique gaan verlaten. Tjonge, we zijn dan 5 weken op dit eiland geweest, dat hadden we van tevoren niet gedacht. Wat hebben we dit eiland op een andere manier leren kennen, weer heel wat ervaringen rijker.
De komende maand heeft ook veel leuks in petto: eerst een weekje genieten van de natuurpracht van Dominica, dan naar Guadeloupe waar Theo&Brigitte een dag of 10 met ons meevaren aan boord. Dan door naar Antigua waar Mieke komt aanmonsteren en we samen de schoonheid van Barbuda gaan ontdekken. En na haar bezoek wordt het voor ons weer tijd om het steven naar het zuiden te richten en terug te varen naar Trinidad waar de boot op de kant zal gaan voor 6 maanden. We hebben inmiddels de vluchten naar huis alweer geboekt, 17 mei gaat dit mooie half jaar worden afgerond en begint een nieuwe fase in Nederland!
