Inmiddels zijn we aangekomen bij Trinidad, onze eindbestemming voor dit seizoen. We zijn hier een paar dagen eerder aangekomen dan verwacht, omdat we vorige week bericht kregen dat de toestand van mijn vader ineens verslechterde en dat zijn kaarsje wel eens heel snel uit kon gaan. Tja, en hoewel we hier inmiddels al zo’n drie jaar rekening mee houden en hij ons keer op keer weer verrast met zijn ongekende weerbaarheid, blijft het toch verdrietig als je zo’n bericht krijgt. Voor de zekerheid maar snel naar Trinidad gevaren, waar de boot weer voor een half jaar op de kant gaat, zodat we zo nodig snel kunnen schakelen en naar huis kunnen vliegen. Hier zijn geeft ons in elk geval al rust, en inmiddels is de dreiging ook alweer wat geweken, hoorden we vandaag van zijn vrouw Cora die m’n vader liefdevol verzorgt, gelukkig! Hoe fijn zou het zijn als we pap over 2 weken zelf nog een lieve knuffel kunnen geven….
Toch leuk om nog even terug te kijken op de afgelopen 2 fantastische weken. Op vrijdag 21 april volgde ik in de ochtend nog een leuk online symposium. Daarna ankerop, op weg van Bequia naar Mayreau, waar we hadden afgesproken met de Walkabout.
Zo leuk om Meriam en Paul weer te gaan treffen na al die maanden; de laatste keer dat we elkaar zagen was in de haven van Scheveningen, de avond voor hun vertrek. Natuurlijk wel veel contact gehad onderweg, maar dat is toch anders dan elkaar treffen, in de Carieb, Nota Bene! De laatste keer dat Mahi mahi en Walkabout naast elkaar lagen was op het IJsselmeer, bij het Vogeleiland. Nog voor vijven komen we aan en laten ons anker vallen voor de boot van onze vrienden. Dat we de rest van de dag hebben zitten borrelen en bijpraten zal niemand verbazen 😉 We trekken 6 dagen met elkaar op. Drie dagen bij peaceful Mayreau, waar we wandelen, uit lunchen gaan, kayakken en Meriam voor het eerst op haar SUP-board stapt. Waar we snorkelen, zwemmen, behandeling manueel therapie ondergaan en elke avond bij de ander gaan eten. Dan naar de prachtige Tobago Cays, waar het redelijk rustig weer is, dus waar het mooi snorkelen is bij het buitenrif, waar de eerste strand-bbq een feit is en waarbij er wordt gedanst op muziek van good-old-times Doe Maar! Shambala vaart eerder dan gedacht binnen, heel fijn om Maaike, Joshua en kleine Sophie weer terug te zien. We eten die avond met z’n allen bij ons aan boord en als toetje heb ik een cocos-passievrucht-cake gemaakt, waardoor er weer aan onze lieve Nieuw-Zeelandse vrienden Jill en Bruce denken.
De dag erna gaan we met z’n zevenen naar het strand voor de laatste lobstermaaltijd van dit seizoen, erg gezellig. Nog 1 gezamenlijk snorkel-uitje en dan is het tijd voor afscheid. Wat dierbaar om deze dagen omringd te zijn door lieve vrienden! Wij varen naar Fregat-eiland, omdat daar de omstandigheden mooi zijn om nog wat te spelen met onze wingfoil-set. Maar toen kwam het bericht van pap en zijn we drie dagen eerder vertrokken.
created by dji camera 
Op 1 mei klaarden we uit, dag van de arbeid, dus overtime-fee… en om 10 uur zijn we op pad. We hebben zin in deze tocht; zowiezo leuk om terug naar Trinidad te gaan, maar het is ook de enige keer dit seizoen dat we een nacht doorvaren. Dat ging zonder problemen, we genoten van de maan en de sterrenhemel en vooral van de feestelijke ontvangst door een groep grote dolfijnen vlak voor de ingang van de baai van onze bestemming!
Trinidad in zicht 
Feestelijk welkomstcomité 
Vertrouwd weer terug bij Crews Inn Marina met z’n zalige zwembad 
Inklaren ging vlot dankzij de hulp van Peake’s Yachtservice en daarna konden we zo onze vertrouwde box binnenvaren bij Crews Inn Marina, de cirkel is rond!
We zijn meteen hard aan de slag gegaan om schoon schip te maken. En vandaag dus het bericht dat pap weer in stabiel vaarwater is gekomen. We halen opgelucht adem; dan kunnen we het iets rustiger aan doen, wat geen straf is bij deze hoge temperaturen (het is hier wel 34 graden) en, grote kans dat we volgende week onze excursie kunnen laten doorgaan waarbij we de grote leatherback-turtles eieren zien leggen op een van de stranden hier, vast een magische ervaring!
Daarna de laatste loodjes, de boot op de kant parkeren en als alles gaat zoals verwacht, dan zitten we woensdag 17 mei in het vliegtuig op weg naar huis. En ja, we hebben hartstikke veel zin in een half jaartje Nederland!