Vertrekkersvoorpret
Morgen begint de maand maart. Nog maar drie maanden en dan is het zo ver: tijd om de trossen weer los te gooien en de steven naar de horizon te richten, op weg naar nieuwe avonturen.
Ons plan is om de Mahi mahi in 10 maanden tijd de Atlantische oceaan over te varen en een plek te vinden waar de boot veilig het orkaanseizoen door kan komen. Het liefste zouden we willen beginnen met een rondje om Schotland, langs de Orkney’s en dan die schijnbaar prachtige Schotse westkust bezoeken, met z’n talloze scheren en eilandjes, golfbanen en whisky destilleerderijen. Om vervolgens via Isle of Man naar de oostkust van Ierland te gaan en, als de tijd rijp is, de golf van Biskaje over te steken, op weg naar reeds bekende kusten zoals die van Spanje en Portugal. Misschien wel naar Madeira als de wind gunstig is? En dan door naar de Canarische eilanden, de Kaap Verdische eilanden en dan de overtocht, deze keer naar Suriname. En dan de boot achterlaten op Trinidad en Tobago?
Tja, dit zou ons droomscenario zijn, maar we zullen moeten afwachten in hoeverre Corona roet in het eten gaat gooien. Zou Engeland tegen die tijd alweer open zijn voor bezoekende jachten? We gaan het zien. Maar hoe dan ook zullen we er een creatieve draai aan gaan geven, het genieten zal er niet minder om zijn.
De vertrekkerskoorts heeft inmiddels toegeslagen. Na een winterperiode waarin we even wat minder met de boot bezig waren en de vrije tijd vooral werd besteed aan vrienden en familie, begin het focus ineens te verschuiven naar Medemblik, waar ons schip in de hal ligt. Pieter, die alweer een paar maanden met pensioen is en daar dik van geniet, is bezig geweest met keuzes maken ten aanzien van de boordelectronica. Ook al deed alles het nog prima, de elektronica was al wel 15 jaar oud. En aangezien we denken dat ons schip de komende tien jaar niet meer terug zal komen in Nederland, hebben we besloten alles maar te gaan vervangen door nieuwe apparatuur van B&G. Dat begint nu binnen te druppelen en kan worden geïnstalleerd.
Afgelopen twee dagen zijn we lekker bezig geweest met trekken van draden, plaatsen van de aardplaat voor de SSB installatie. Er is een groot gat in de romp gemaakt voor de transducer van de forwardlooking sonar; de doorvoer zit stevig op z’n plek, dankzij de hulp van onze stoere Robert. Ik heb twee nieuwe luchthappers op het dek geïnstalleerd, van het merk Air-Only, wat een stuk minder volumineus is dan de oude dorades met RVS beugel eromheen. Natuurlijk kost elke klus meer tijd dan we dachten, maar we zetten elke keer stappen in de goede richting. De kluslijst bestaat nu nog uit anderhalf kantje met acties. Oh ja, wel twee kolommen…..
Thuis liggen ook wat projecten te wachten, planken die moeten worden geschuurd en gelakt. Een drijfboei die moet worden gekit. De piano is inmiddels uitstalplaats voor verf- en lakblikken geworden. Pakketten worden met regelmaat bezorgd en staan in de gang klaar om mee naar de boot te gaan. De achterbak van de auto is een rijdende werkplaats aan het worden. Klusbedrijf Pieter&Monique begint weer op stoom te komen.
We realiseren ons hoe snel de tijd nu voorbij zal vliegen tot aan vertrek. Wie willen we allemaal nog zien? Met welke familieleden willen we graag nog tijd doorbrengen? Gaan we ons huis nou verhuren of niet? Zo wel, dan zullen we actie moeten gaan ondernemen.
Gelukkig is Pieter met pensioen, hoewel zijn week ook behoorlijk gevuld is omdat hij twee dagen als vrijwilliger in de prikstraten van Den Haag en Leiden is gaan werken. Maar hij houdt wel tijd over voor veel regeldingen, terwijl ik aan het werk ben. Afscheid nemen van werk en patiënten kost ook tijd en energie, en dat wil ik graag goed doen. ’s Avonds na een werkdag komt er dan ook niet meer zo heel veel uit m’n handen. Maar gelukkig hebben we altijd weekenden van drie dagen, waarin we weer een goede duw kunnen geven. En als alles volgens schema verloopt, dan gaat de boot over 4 weken te water, en kunnen we lekker aan boord blijven overnachten!! Nu al zin in 🙂
Tevreden kijken we terug op alles wat er al is gedaan om de boot vaarklaar te maken.
Zeilmaker De Vries uit Enkhuizen heeft een prachtige bimini gemaakt met goede zijflappen. Dat zal onze grootste vriend gaan zijn in de tropen. Ook hebben we een nieuwe sprayhood gekregen en de oude tent is opnieuw gestikt. Nieuwe zeilen zijn in de maak. Onze foldable RIB wordt op dit moment geproduceerd. Het is gelukt ons buitenboordmotortje in te ruilen voor een tweetakt 8pk Yamaha. Het onderwaterschip staat weer fraai in de coppercoat. Verstaging en lopend want hebben we in de voorgaande jaren al laten vervangen. Zwemplateau hebben we vorige winter samen erop gezet. Ook hebben we toen de windvaanstuurinrichting gemonteerd, twee grote klussen. Pieter heeft vorige zomer de watermaker in kunnen bouwen. En de Watt&Sea ligt al klaar voor installatie.
Kleine knutselprojecten zoals het maken van een kruidenrekje en een plankje met gaten op maat, zodat al ons glaswerk rammelvrij op z’n plek blijft staan, geeft veel voldoening.
De RVS-man gaat de zeereling deze maand verlengen zodat we aan iedere zijde twee zonnepanelen krijgen, en ook op het dak van de bimini komen nog twee wegneembare zonnepanelen. Heel veel voorbereidend werk is dus al gedaan, waardoor we nu vooral vertrekkerspret hebben en geen vertrekkers-stress J. We hebben er zo’n zin in, weer die vrijheid te gaan ervaren, het bootjesleven, dicht bij de natuur en de elementen. Hoe leuk zal het zijn onze eerste zelfgevangen vis weer te eten! Kom maar op, avontuur, wij zorgen dat we er klaar voor zijn!!
