Nederlandse wadden 2020

Nederlandse wadden, zomervakantie 2020

Gelukkig wel drie weken vrij van werk, dat was lange tijd nog onzeker voor medewerkers in de zorg. Eerdere geluiden waren dat we maar maximaal 2 weken achtereen weg zouden mogen gezien de coronacrisis.

De vakantie begon met een lang weekend naar Frankrijk, Sanxay, om afscheid te nemen samen met de familie Barrot van ons geliefde huis, Forzon, waar zovele herinneringen lagen. Gelukkig waren de grenzen weer opengegaan, zodat we erheen konden reizen. Een heerlijk weerzien met de familie met wie ik me in oktober 2019 weer herenigde na elkaar jaren lang uit het oog te zijn verloren na het overlijden van de ouders. En zo bijzonder om dit afscheid van Forzon mee te mogen maken. Iedereen was erbij, zelfs de oud-burgemeester en de oud-huisarts van het dorp, inmiddels 89 jaar. En samen met Carlos uit Madrid en mijzelf was de club compleet.

Maandag kwamen we weer thuis in Den Haag, met ooit het plan dat we dan meteen bootwaarts zouden gaan om dinsdag uit te varen, met Scandinavie als bestemming. Maar helaas, de weergoden wilden het anders. Die eerste week was guur, te slecht weer om uit te varen naar welke bestemming dan ook. Dan maar een eigen golfcompetitie in eigen land, elke dag de baan op, ook hartstikke leuk. In het weekend begon de weersituatie te verbeteren. Door Corona was Groot Brittannië gesloten, evenals Noorwegen en Denemarken. Veel andere mogelijkheden waren er niet met straffe ZW wind.

Wel zijn we 12 dagen lang over het Wad gaan zwerven. Drie dagen in de haven van Vlieland, toen over de Noordzee naar Texel. Over het wad naar Harlingen, o.a. voor een reparatie aan de furlerinstallatie die kapot was gegaan, het grootzeil wilde er niet meer in noch uit, oef, gelukkig lukte erin uiteindelijk nog wel, maar dat moest eerst gefixt worden. Wel heel leuk om Anje daar aan boord te ontvangen en om Igor en Hannelore weer eens tegen te komen! Nog een paar nachten voor anker bij Vlieland en bij prachtig weer terug naar Enkhuizen gevaren. Niet heel spannend allemaal, maar wel heerlijk ontspannend, beetje zo’n wereldreis gevoel, wat scharrelen, met toys het water op, lekker eten aan boord, boekjes lezen en leuke mensen ontmoeten. Blij zijn we met de kayak die we van Anje mochten overnemen, die gaat mee de wereld rond.

Door de coronacrisis is het jaar 2020 voor velen anders gelopen dan gedacht. Zoals elk nadeel een voordeel heeft, was onze Mahimahi ons bijkomadres in spannende tijden. Tweede helft maart, toen corona in NL z’n entree begon te doen, hebben we versneld de boot te water gelaten en veilig in de haven van Enkhuizen neergelegd. De haven bleef gelukkig open, al ging het sanitair een tijdlang dicht. We hadden dus een heerlijk drijvend buitenhuis waar we in de weekenden onze ontspanning konden vinden, een verademing met al dat thuiswerken wat ook ons lot was in het begin van de crisis, althans, een paar dagen per week. Thuis werd werk, dus de boot was onze plek om even afstand te nemen van dat werk. De West-Friese havens waren dicht voor bezoekers, maar wij mochten wel naar Friesland varen, waar we welkom waren. We zijn een weekend naar Lemmer geweest, een weekend naar Urk. Een lang weekend Vlieland en vervolgens een lang Pinksterweekend Terschelling. We bezochten 3 maal Texel met onze boot. En ik denk dat we wel 4 weekenden op de Marker wadden hebben doorgebracht. Nog nooit eerder sliepen we in een seizoen zoveel nachten aan boord, namelijk 69 stuks. Dat waren we dankbaar dat we zo’n heerlijk schip hadden, waarmee we zoveel buiten konden zijn met veilige afstand tot anderen.