Auteur: admin

Dag 8, 3 januari: Nieuwe maan en weer een mooie sterrenhemel. Leuk om met Starwalk erbij steeds meer namen van sterren en sterrenbeelden te leren kennen. Met ons wachtsysteem van 3 uur op, 3 uur af vliegt de nacht voorbij. Grappig hoe je kan wennen aan onderbroken nachtrust en je overdag toch fit kan voelen. Weer een behoorlijk zonnige dag. We wekken genoeg energie op om de watermaker ruim drie uur te laten draaien en genieten van een douchebeurt achterop het dek. Mariette is jarig, Pieters moeder, ze is 91 jaar geworden; fijn om haar te kunnen bellen en te feliciteren! Overdag gemiddeld rond de 18 knopen wind, geen bijzonderheden. We zien al een paar dagen meer wind aankomen rond het einde van onze reis en zinnen op een alternatief plan. Zoals het er nu uitziet komen we midden in de nacht aan bij de monding van de Paramariborivier waar het erg ondiep is. We zien dit niet zitten bij harde wind, gaan de zeeën er breken? We vinden er geen informatie over in onze digitale pilot. Vandaag hakken we de knoop door: we gaan een stop maken bij de îles de Salut voor de kust van Frans-Guyana. We blijven er een dagje, laten de harde wind passeren en varen de laatste 24 uur naar de aankomstplek zodat we bij ochtendlicht bij de riviermonding aankomen en meteen de  rivier opvaren. We zullen dan nog 37 mijl moeten motoren voordat we bij Marina Waterland aankomen, iets voorbij Paramaribo.
We verwachten vrijdagochtend ons anker te laten vallen bij de Îles du Salut.
Bij de dienstwissel om 22uur, schiet de stuurautomaat ineens op standby en loeven we enorm op. Na herstel van de koers hebben we een hinderlijke kraak bij de mastvoet die door heel de boot resoneert. We slapen er slecht van.

Dag 9, 4 januari: De nacht was wat onrustig. De eerste twee buien vlakbij, ik kon wat spatjes ervan voelen. We naderen de ITCZ, de intertropische convergentiezone, waar het risico op buien, onweer maar ook windstilte toeneemt. Dat laatste is niet aan de orde, wij verwachten juist wat meer wind, maar we ontkomen niet aan een paar natte dagen met misschien ook wat onweer. Voordeel ervan is, dat ons schip grondig kan worden schoongespoeld door het hemelwater, want het zit van masttop tot dek overal onder een laagje geelbruin Saharazand, op alle vallen en stagen, in alle lieren en dekbeslag, op de zeilen en bimini. Dus kom maar op met die hemeldouche. Dat onweer mag thuisblijven van ons….
Zojuist zijn we even gegijpt, als proef, om te kijken of die hinderlijke kraak zou verdwijnen. En oef, inderdaad, we genieten van de relatieve stilte aan boord. Het was trouwens de eerste keer sinds 30 december dat we iets veranderden aan de stand van de zeilen, wat reven daargelaten. Heerlijk, dat luie oceaanzeilen! Pieter leest zometeen zijn boek uit, ik ben bezig met n luisterboek, en we eten meer dan lekker aan boord. Tot nu toe geen reden om te klagen! Zo de vislijn maar weer eens uitgooien.
Inmiddels eind van de dag. We hebben weer een mahimahi binnenboord gehaald. We hebben via de satelliettelefoon regelmatig contact met andere boten die ook onderweg zijn. 1 heeft een spi-boom kapotgevaren, de ander heeft problemen met de accu’s. Een crew is zeeziek en heeft enorm last van de swell. Iemand vraagt ons of we weergegevens kunnen opzoeken voor hun positie en doorgeven graag, wat hen lukt dit zelf niet meer. Wat zijn we dan blij dat wij deze tocht geen enkel probleem ondervinden, behalve wat drijvend wier in de propeller. Nu varen we in het holst van de nacht bij 20-22 knopen wind, geen buien in de buurt. Met stroom mee gaan we als een speer. Dagafstand: 166 nM.

Dag 4, 30 dec: Vannacht zien we het Zuiderkruis aan de hemel staan, iets wat ons emotioneert. Dit sterrenbeeld hebben we tijdens onze vorige reis bijna elke nacht gedurende twee jaar aan de hemel zien staan, mooie herinneringen! Prima nacht gehad. Nog steeds veel wier, lastig voor de energie opwekking omdat het wier de propeller van de sleepgenerator hindert. We worden steeds handiger in het verwijderen ervan. Lekker zeilen vandaag, niet veel bijzonders. Heel de dag tussen de 18-20 knopen wind, we gaan goed vooruit.
Dagafstand:160 nM

Dag 5, 31 dec: Vandaag de eerste groep dolfijnen rond de boot, sinds vertrek uit Mindelo, ze blijven drie kwartier bij ons. We kijken uitgebreid terug op het afgelopen jaar en voelen ons bevoorrecht dat we, midden in de Corona-epidemie toch zo’n mooie reis hebben kunnen maken en eigenlijk nauwelijks beperkingen hebben ondervonden. Ik bak een oliebollenbrood wat voortreffelijk smaakt en echt aan oliebollen doet denken, en het combineert prachtig met het glaasje bubbels wat we om 18 uur als sundowner drinken, op een mooi 2022 alvast! We hadden een ontspannen zeildag met gemiddeld zo’n 18 knopen wind, en hebben veel mijl afgelegd. 
Dagafstand: 166 nM

Dag 6, 1 januari 2022: Happy New Year iedereen! Om 0.00 uur NL tijd drinken we nog een glaasje bubbels om te proosten op een mooi nieuw jaar. Verder een rustige nacht. Wat een verschil tussen oceaanzeilen met 15 of 20 knopen: minder golven, minder geraas, minder heftige bewegingen van het schip, dus beter slapen. Weer een prachtige sterrenhemel met wat vallende sterren om de wensen voor 2022 wat kracht bij te zetten. Heel wat mensen die in gedachten de revue passeren, die wat extra steun en liefde verdienen voor komend jaar. Daar willen we ons na thuiskomst graag voor inzetten.  
Vandaag vangen we twee mahi mahi’s, de koelkast is vol tot aankomst. We zien de eerste twee schepen sinds vertrek, eerst een visser, dan een tanker die voorbij vaart.
Dagafstand: 159 nM

Dag 7, 2 januari: Vannacht exact om 0.00 uurzijn we halverwege onze tocht. De eerste helft is opvallend makkelijk gegaan. Vandaag weer een luie dag oceaanzeilen, niet een zeilwissel, niets hoeven veranderen. Alleen wat wier uit de propellor van de sleepgenerator halen. Tijd genoeg om iets lekkers te bakken, Marokkaans te koken en de vis van gisteren tot mooie porties te verwerken. Anderhalf uur lang speelt een grote groep dikke dolfijnen rond de boot, leuk om een tijdje op het voordek te zitten om te proberen dat ene mooie plaatje te schieten, een challenge voor de buikspieren op een rollend schip. We verwachten pittige wind in het laatste stuk, we kijken alvast naar een alternatief plan. 
Dagafstand: 158 nM

Dag 0, zondag 26 december: na twee gezellige dagen met kerstactiviteiten, wordt het tijd om te gaan. Om 8 uur zijn we al op de kant om ons laatste afval weg te brengen en de laatste Kaapverdische escudos op te maken. Alleen onze favoriete bakker is open, verder zijn de straten verlaten. Alles is dicht, er heerst diepe zondagsrust. We vinden 1 vrouw die bananen verkoopt en wat visverkopers. De sfeer in het stadje is totaal anders nu. We maken een flinke wandeling, nog even de benen strekken. Nog even gedag zeggen in de baai en dan schoon schip maken: bijboot opbergen, schoten aanslaan, laatste verhaal met foto’s nog op de site zetten. Laatste dingen downloaden en om half twee zijn we zover en gaan anker op. Leuk om te worden uitgezwaaid door verschillende crews, tot weerziens aan de overkant ergens! 
Met 18 knopen wind hebben we een soepel vertrek, tussen de eilanden door wakkert de wind aan tot zo’n 23 knopen en er staan best wat golven. De rest van de dag en de nacht is de zee onrustig, het is een grote klotsbak met golven uit allerlei richtingen. Nog lang hebben we bereik, leuk om het thuisfront nog wat berichten te kunnen sturen. Dag prachtige Kaap Verden, onzeker of we hier ooit nog terug zullen komen.

Dag 1: Een prachtige  sterrenhemel is het kado van de eerste nacht. We sturen op de automaat, de windstuurinstallatie heeft moeite met de verwarde zee. Om half 1 komt de afnemende maan op, die alweer in zn laatste kwartier zit: we gaan een donkere oversteek tegemoet. Nu nog een paar dagen genieten van de nachtelijke sikkel. Vandaag weer een wolkenloze hemel. De wind is afgenomen naar zo’n 15-18 knopen uit het NO en de oceaan is duidelijk rustiger. De golven komen van achteren, net als de wind, en in onze gebruikelijke downwind-setup zeilen we ontspannen met de hydrovane in bedrijf. Het begint een beetje in te dalen: we zijn gewoon op weg naar Suriname! We realiseren ons beiden dat we er zo relaxed bij zijn: we waren eigenlijk helemaal niet met vertrek bezig, hebben gewoon gezellig kerst gevierd met allerlei mensen aan boord. Alsof het ons wat koud liet, helemaal geen vertrekstress gehad. Ach, het zal onze ervaring wel zijn, besluiten we. ‘s Avonds zegt Pieter: nog helemaal geen zeeleven gezien, het wordt tijd voor walvissen ofzo. Een uur later, bij sunset, krijgt hij z’n zin: een grote groep grienden zwemt een tijd met de boot mee, prachtig. Dagafstand: 152 nM.

Dag 2: Er drijft steeds meer zeewier op het water. Nou is de Watt&Sea er weer mee gestopt omdat er een sliert in zn propeller zit. We halen hem maar boven in het nachtelijke duister, morgen kijken we verder. Ook de hydrovane heeft het moeilijk, Pieter krijgt de boot niet goed op koers. Dan maar de elektrische stuurautomaat. De volgende ochtend zien we een enorme kluwen zeewier rond het blad van de hydrovane. Als we dat eraf hebben geduwd, hebben we zomaar een halve knoop meer snelheid. Vandaag elk half uur maar controleren en de W&S gaat maar niet in t water met al dat drijvende wier. We hebben een zalige zeildag, zonovergoten, hartstikke warm, ik zit in bikini buiten onder de bimini. De zee is kalm, 15 knopen wind en toch zo’n 6 knopen voortgang. Kijk, hier doen we het voor! Dagafstand 133 nM.

Dag 3: In de loop van de nacht is de wind verder afgenomen tot zo’n 11-14 knopen, waardoor de zeilen soms klapperen door gebrek aan druk. De snelheid is gezakt tot onder de 5 knopen, maar who cares, we hebben geen haast. Weer een geniet-dag op zee met zon, warme wind en watertemperatuur van 27 graden. Weer veel wier, we zijn continu bezig W&S en hydrovaneblad van wier te ontdoen, tot we ze eind van de middag beide uit het water halen. Dan maar elektrisch sturen. We hebben nog geen enkel schip gezien sinds vertrek, realiseren we ons. Mijn moeder is jarig, leuk om via de satelliettelefoon even te kunnen feliciteren! Dagafstand 131 nM.